«Στη Γαλλία, παρόλο που είναι κράτος προοδευμένο, δεν είναι υπανάπτυκτο, τελευταία ογδόντα χιλιάδες ασπάστηκαν τον μουσουλμανισμό».
Τα λόγια αυτά ο Άγιος Παϊσιος τα είπε 30 ολόκληρα χρόνια πριν… τον Νοέμβριο του 1988.
Ξαναδιαβάζοντας τις διδαχές του, το συγκεκριμένο απόσπασμα μπορεί κανείς να το βρει στο βιβλίο «Με πόνο και αγάπη για το σύγχρονο άνθρωπο», Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Α΄, αντιλαμβάνεται πέρα από κάθε αμφιβολία γιατί οι λόγοι του έχουν μείνει ανεξίτηλα στο πέρασμα των ετών και ο ίδιος μια από τις πιο αγαπητές μορφές του μοναχισμού.
«Στη Γαλλία, παρόλο που είναι κράτος προοδευμένο, δεν είναι υπανάπτυκτο, τελευταία ογδόντα χιλιάδες ασπάστηκαν τον μουσουλμανισμό. Γιατί; Γιατί έχουν κάνει την αμαρτία μόδα.
Βλέπεις όμως, ελέγχονται και θέλησαν να αναπαύσουν τη συνείδησή τους. Και όπως οι Αρχαίοι Έλληνες, για να δικαιολογούν τα πάθη τους, είχαν βρεις τους δώδεκα θεούς, έτσι και αυτοί έψαξαν να βρουν μια θρησκεία που να δικαιολογεί τα πάθη τους, για να τους αναπαύσει σε αυτό το θέμα.
Ο Μουσουλμανισμός κατά κάποιον τρόπο τους εξυπηρετεί.
Επιτρέπει να πάρουν όσες γυναίκες θέλουν, υπόσχεται στην άλλη ζωή ένα βουνό πιλάφι, μια λίμνη γιαούρτι και ένα ποτάμι μέλι! Και όσες αμαρτίες και να έχουν, άμα τους λούσουν με ζεστό νερό, όταν πεθάνουν, καθαρίζονται!
Πάνε στον Αλλάχ καθαροί! Τι άλλο θέλουν; Όλα βολικά! Αλλά οι Γάλλοι δε θα βρουν ανάπαυση. Πάνε να αναπαυθούν, αλλά δε θα αναπαυθούν, γιατί τα πάθη δε δικαιολογούνται.
Οτιδήποτε και αν κάνουν οι άνθρωποι, και αναίσθητοι να είναι, πάλι ανάπαυση δε βρίσκουν, πάνε να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, αλλά εσωτερικά βασανίζονται, είναι αγριεμένοι. Γι’ αυτό ζητούν ψυχαγωγίες, τρέχουν στα νταούλια, μεθούν, βλέπουν τηλεόραση.
Χαζεύουν δηλαδή, για να ξεχνιούνται, γιατί ελέγχονται. Και όταν κοιμούνται λες ότι ησυχάζουν; Υπάρχει συνείδηση βλέπεις. Η πρώτη Αγία Γραφή που έδωσε ο Θεός στους Πρωτόπλαστους είναι η συνείδηση, και εμείς την ξεσηκώνουμε φωτοτυπία τώρα από τους γονείς μας.
Όσο και αν την καταπατήσει κανείς τη συνείδησή του, πάλι μέσα του ελέγχεται. Γι’ αυτό λένε: “Τον τρώει το σαράκι”. Ναι δεν υπάρχει γλυκύτερο πράγμα από το να έχει κανείς αναπαυμένη τη συνείδησή του. Φτερά νιώθει μέσα του. Πετάει».
