Για τους αρχαίους Έλληνες ήταν αδιανόητο να φάνε μόνοι. «Το να φάει κανείς μόνος του, δεν σημαίνει ότι γευματίζει, αλλά ότι γεμίζει το στομάχι του σαν τα ζώα», λέει κατηγορηματικά ο Πλούταρχος.
Το συμπόσιο, το οποίο διαδραμάτιζε σπουδαιότατο ρόλο στη ζωή των ανθρώπων ήταν κάτι πολύ περισσότερο από ένα απλό γεύμα.
Συζητήσεις- φιλοσοφικές και μη-πνευματικά παιχνίδια, μουσική, θέατρο, χοροί, περιλαμβάνονταν στο πρόγραμμα των συμποσίων, όπως βέβαια και οι ερωτοτροπίες.
Πέραν αυτών, και όπως το λέει και η λέξη, συμπόσιο είναι η συγκέντρωση ανθρώπων που πίνουν μαζί.
Μια τελετουργία, θα μπορούσε να πει κανείς, κατά την οποία σφυρηλατούσαν φιλίες, συνεργασίες, συμμαχίες, μια κατεξοχήν ανδρική λειτουργία με κοινωνικό περιεχόμενο.
